PROJENİN GEREKÇESİ
 
Türkiye’de engelli birey sayısı yaklaşık olarak 8,5 milyondur (ÖZİDA, 2002). Bu kişilerin yaklaşık olarak 3,5 milyonu çocuktur ve özel eğitime gereksinimi vardır (Pekuslu & Kayacı, 2007). Bu çocukların en az iki kişilik bir aileye sahip olduğu düşünülürse; birinci derecede özel eğitim kapsamında etkilenen kişi sayısı en az 10,5 milyondur. Bu çocuklarla ilgilenen eğitimci, sağlık uzmanı vb. personel eklendiği zaman rakam çok daha büyük boyutlara ulaşmaktadır. Özel eğitimin toplum için ne kadar önemli olduğu sadece bu açıdan bakıldığında bile görülebilir.

​Özel eğitim, normal yaşıtlarının yararlanabildiği eğitim ortamından yeterince yararlanamayan çocuklara yönelik verilen eğitimdir. Ülkemizde ve diğer ülkelerde özel eğitim; örgün eğitimin yapıldığı okulların özel alt sınıflarında, Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezlerinde ve normal okullarda kaynaştırma olarak yapılmaktadır. M.E.B’na bağlı olarak faaliyet gösteren 1934 Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi vardır. Bu merkezlerde eğitim alan engelli öğrenci sayısı yaklaşık olarak 300.000’dir. Bu sayı kadar engelli öğrencinin de akranları ile birlikte normal okullarda kaynaştırma eğitimine katıldıkları tahmin edilmektedir. İmkânsızlıklar sebebi ile eğitim alamayan engelli çocukların sayısı ise kesin değildir.
 
Özel eğitime ihtiyaç duyan bireylere yönelik eğitim programları ve kazanımlar Milli Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığını tarafından net bir şekilde belirlenmiştir. Ancak aynı netlik eğitimlerde kullanılacak araç-gereçler, ders materyalleri ve kaynaklar için geçerli değildir. Örgün eğitime dâhil olan her öğrencinin ders kitapları M.E.B. tarafından ücretsiz verilmektedir. Derslerde kullanılan eğitim materyallerinin standartları belirlidir. Eğitim araç-gereçleri ve materyalleri konusunda belirli standartların olmayışı 3,5 milyon özel eğitime muhtaç çocuğu olumsuz yönde etkilemektedir.

Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezleri kar amacı güden ticari işletmelerdir. Eğitim materyallerine bütçe ayrılması maliyetleri yükseltir ve karı düşürür. Genel olarak bu ve benzer sebepler ile eğitim materyallerine bütçe ayrılmaz. Bu kurumlarda genellikle öğretmenlerin kişisel gayretleri ve el becerileri ile bir takım eğitim materyalleri üretmeye çalıştığı bilinen bir gerçektir. Kaynaştırma eğitimine tabi olan çocukların öğretmenleri ise bu tip materyaller üretme konusunda çok daha büyük sorunlar yaşamaktadır. Bu konular ile ilgili uzmanlıkları ve genellikle de zamanları yoktur. Aynı durum evlerinde kendi imkânları ile engelli çocuğunun eğitimini desteklemeye çalışan anne-babalar içinde geçerlidir. Mevcut durum bu iken; tüm ülke genelini kapsayan FATİH projesi kapsamında ki akıllı tahtalarda ve tabletlerde, kısaca EBA adı verilen eğitim bilişim ağında özel eğitime ihtiyaç duyan bireylere yönelik içerik ve yazılımlar yok denecek kadar azdır.

Özel eğitime yönelik eğitim materyalleri genel olarak yüksek fiyatlı ürünlerdir. Büyük şehir merkezleri dışında kalan yerlerde bu ürünlerin bulunması ise başka bir sorundur. Bu durum özellikle kırsal kesimde yaşayan ve kısıtlı ekonomik imkânları olan özel eğitim öğrencileri, öğretmenleri ve veliler için sorunlar yumağının bir başka halkasıdır.
 
Mavi Platformu hazırlama gerekçemiz; yukarıda ifade ettiğimiz sorunların çözümüne yönelik olarak; öğretmen, idareci, veli ve özel eğitime ihtiyaç duyan öğrencilerin kolayca ulaşabileceği bir destek eğitim materyali hazırlayabileceğimize olan inancımızdır.​

BASIS OF THE PROJECT
 
In Turkey the number of people with disabilities is approximately 8,5 million (ÖZİDA 2002). 3,5 million of them are consisted of children and they require special education (PEKUSLU&KAYACI,2007). Considering that these children have a family of at least two members, the number of individuals who are affected by the first degree special education primarily reach at least 10,5 milllion. This number goes up by higher when the stuff taking care of these children such as educator, sanitarian etc. has been taken into consideration. It can clearly be seen how much special education is important even looking from this perspective.

​Special education is the practice of educating students who cannot benefit from educational environment as their peers do. In our country and in other countries, special education is given by regular schools in subclasses, counselling and research centers and in formal schools as an inclusive education. There are 1934 Counselling and Research Centers under the supervision and control of Ministry of National Education (MoNE). The number of disabled students in those institutions is approximately 300.000. It is estimated that as much as this number of students with disabilities participate in inclusive education in public schools with their peers. The number of children with disabilities who cannot receive education due to inadequate conditions is not certain.
 
Curriculas and objectives for the individuals with special needs are identified by the Board of National Ministry of Education clearly. But it is not as clear as for the educational tools, materials and resources. Coursebooks for each student who takes formal education are provided by MoNE free of charge. The standards of the education materials used in lessons are specified. Failing to meet standards of education tools and teaching materials affects 3.5 million students with special needs in a negative way. 

​Special Education and Rehabilitation Centers are profit-oriented organizations. Budget allocation to teaching materials increases the cost and lowers the profit. Therefore, there will be no budget allocation for teaching materials for some reasons. It is also a known fact that in these institutions, teachers usually make an effort to produce some sort of hand-made teaching materials. As for the teachers of the students in inclusive classes, they encounter bigger problems when they try to produce such materials since they are lack of proficiency in the issue and also have no time for it. This can also occur to the parents who try to support the education of their disabled child with their own means. In this current situation, on the smartboards and ipads within the scope of the FATİH project all around Turkey, education information network also known as EBA, the contents and softwares for students with special needs are inadequate. 

​Education tools for children with special needs are high-priced products. Getting these products is also another problem for the areas out of big city centers. This matter especially becomes a huge problem for the students with special needs, parents and teachers who live in rural areas.
 
The aim of preparing Blue Platform is our belief to come up with a solution by creating a supplementary teaching material that is easily available for teachers, administrators and students with special needs to all problems we mentioned above.